Hancı Sarhoş, Yolcu Sarhoş

Herkes kendi başının derdine düşmüş, kimin ne yaptığı belli değil.
İnsanlar arasında sadakat, vefa, dostluk, duygusu yok olmuşsa ortada bir curcuna, bir anarşi sürüp gider. Genelde bu durum felaket zamanlarında baş gösterir. Kimse kimseyle ilgilenmez, kendini düşünmekten ziyade.
Bir yolcu, bir handa gecelemek istemiş. Görmüş ki her yer pis ve berbat. Ortalarda hancı da yok. Başka bir yolcu, “Hancıyı bulup şurayı temizletelim.” dediyse de yolcu sarhoş olduğu için, “Adam, sen de neme lazım?” demiş. Gitmiş hancıyı bulmuş. Onun dışarıda sarhoş sarhoş sızıp yattığını görünce, “Han sarhoş, hancı sarhoş, yolcu sarhoş. Kime dert anlatalım?” demiş. Bu deyimin de hikâyesi…

Bir şehre vardım ki her şey dağınık
Gördüm ki yolcular, hancılar sarhoş
Her şey alt üst olmuş, evler de yıkık
Gördüm ki yolcular, hancılar sarhoş.